We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

retroflex | May 26 | Zangiku Monogatari 残菊 物語

by 🌑 1tracktape 🌑

supported by
PaulTheOwl/Ripper/MxBv
PaulTheOwl/Ripper/MxBv thumbnail
PaulTheOwl/Ripper/MxBv This is an intense listen. I am a fan of film soundtracks anyway, all the extra noise and speech around the music, and how it sits with the 'musical' sounds. This is like some weird and tense nightmarish dark ambient album, and trying to imagine this as a group of musicians making these sounds in a studio added a layer of confusion and difficulty, but, in a great way. Very interesting and excellent idea to put this up as a release, especially being able to read the story behind the film. Favorite track: Αλόπη.
/
1.
2.
3.
Αλόπη 03:09
4.
5.
僅少 00:17
6.
7.
僅少 00:22
8.
9.
10.
Αυγή 01:42
11.
僅少 00:32
12.
13.
僅少 00:33
14.
僅少 00:20
15.
Δανάη 02:08
16.
Εκάβη 01:13
17.
Ελένη 08:02
18.
19.
20.
Ινώ 02:20
21.
22.
23.
24.
Λαμία 02:47
25.
26.
27.
Μήδεια 01:05
28.
29.
僅少 00:15
30.
31.
僅少 00:34
32.
33.
僅少 00:23
34.

about

«οἴμοι· τί δ’ οἴμοι; θνητά τοι πεπόνθαμεν»*

Dithyrambs for Chrysanthemums: Music and dialogue from the film "The Story of the Last Chrysanthemums" (残菊物語, Zangiku Monogatari), 1939. The titles come exclusively from rescued whole, fragmentary or unsaved works of Euripides , 5th century BC.

"The Story of the Last Chrysanthemums" (残菊物語, Zangiku Monogatari), is a 1939 film produced by Japanese director Kenji Mizoguchi. It deals with the story of a male actor who specializes in female roles in the late 19th century (1885). The protagonist is the adopted son of a famous actor of the Kabuki Theater the classic Japanese dance drama where the participants (only male actors after the initial female ban of the 17th century) dress in fancy costumes and intense make-up.

The cinematic testimony is full of energy and deep messages of equality, while the sonic & music environment is scattered with traditional references and compositions by Shirō Fukai & Senji Itō.

Twenty-four centuries earlier, in ancient Greek theater, male actors performed female roles. Among the most important theatrical creators of Ancient Greece, Euripides with his works concerns everyone, then and today.

In his tragedies he presents elements unprecedented for that time as he speaks of roles until then "dumb" and without any public representation. Most of the time he questions everything, even the existence of the Gods. In his works he deals with the psychic world of woman, creating her psychograph and giving her an important and leading role.

Euripides (480 BC - 406 BC) was a Greek tragic poet and one of the three great teachers of Attic drama in ancient Greek theater. Hailing from Flya, a municipality in Kekropia (Chalandri, Athens), he was probably born in Salamis on the day of the naval battle (September 22, 480 BC). His parents are Mnisarchos and Kleito and he lived his youth in a prosperous era, the golden age of Pericles, but he grew old during the years of the Peloponnesian War. The poet's private life was not happy. He sent his first wife, Hoirini, for incest. The second, Melito, was more ruthless than the first and abandoned him.

Women in the time of Euripides (5th century BC) were treated as insignificant and submissive to their husbands legally and socially. Their lives were severely limited and they remain throughout their lives almost as minors guarded by men. The fact is that in the ancient Greek scene, about which men write, in which men play and which are watched by an overwhelming majority of men, the woman holds a disproportionately position. Contrary to this social inequality, women are presented in ancient Greek drama and do what society does not allow them to do. In the huge work of Euripides the woman, with the type of provocatively dynamic and independent female form, such as Phaedra, Hecabe, Medea etc dominates.

A total of 81 works are known (more than 30 based on female names) of which a total of 19 have survived. Although Euripides' writing career was intense, it was not very popular with the public because it caused a great deal of controversy.

Euripides spent most of his life in Athens but in the last years, he lived in Macedonia, invited to the royal court of Pella by the philosopher King Archelaus himself who used to gather great artists and support their activities. According to historical testimonies, Euripides was buried in the ancient Macedonian city of Arethusa. The city, whose exact location has not been found to date, is located between the current villages of Rentina and Stavros in Thessaloniki.

-- gr --

Διθύραμβοι για Χρυσάνθεμα: Μουσική και διάλογοι από την ταινία The Story of the Last Chrysanthemums (残菊物語, Zangiku Monogatari), 1939. Οι τίτλοι προέρχονται αποκλειστικά από διασωθέντα ολόκληρα, αποσπασματικά ή μη σωζόμενα έργα του Ευριπίδη με θεματικό επίκεντρο και χρήση στον τίτλο γυναικείου ονόματος, 5ος αιώνας π.Χ.

Η ιστορία του τελευταίου χρυσάνθεμου - The Story of the Last Chrysanthemums (残菊物語, Zangiku Monogatari), είναι μια κινηματογραφική παραγωγή του 1939 από τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Kenji Mizoguchi. Πραγματεύεται την ιστορία ενός άντρα ηθοποιού που ειδικεύεται σε γυναικείους ρόλους στα τέλη του 19ου αιώνα (1885). Ο πρωταγωνιστής είναι ο υιοθετημένος γιος ενός διάσημου ηθοποιού του θεάτρου Kabuki (歌舞伎), του κλασικού γιαπωνέζικου χορευτικού δράματος όπου οι συμμετέχοντες (μετά την αρχική απαγόρευση του 17ου αιώνα μόνο άντρες) ντύνονται με φανταχτερά κοστούμια και έντονο μακιγιάζ.

Η κινηματογραφική κατάθεση είναι γεμάτη ενέργεια και βαθιά μηνύματα ισότητας, ενώ το ηχητικό κομμάτι είναι διάσπαρτο από παραδοσιακές παραπομπές και συνθέσεις των Shirō Fukai και Senji Itō.

Είκοσι τέσσερεις αιώνες νωρίτερα, στο αρχαίο ελληνικό θέατρο, άντρες ηθοποιοί ερμηνεύανε γυναικείους ρόλους. Ανάμεσα στους σπουδαιότερους θεατρικούς δημιουργούς της Αρχαίας Ελλάδας, ο Ευριπίδης με τα έργα του προβληματίζει τους πάντες, τότε και σήμερα. Στις τραγωδίες του παρουσιάζει στοιχεία πρωτοφανή για την εποχή εκείνη καθώς δίνει λόγο σε ρόλους ως τότε "βουβούς" και χωρίς εκπροσώπηση. Τις περισσότερες φορές αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και την ύπαρξη των Θεών. Στα έργα του ασχολείται με τον ψυχικό κόσμο της γυναίκας, δημιουργώντας το ψυχογράφημά της και δίνοντας της σημαντικό και πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Ευριπίδης (480 π.Χ. - 406 π.Χ.) ήταν Έλληνας τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις μεγάλους διδασκάλους του αττικού δράματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Καταγόμενος από τη Φλύα, δήμο της Κεκρωπίας (σημ. Χαλάνδρι), πιθανόν να γεννήθηκε στη Σαλαμίνα την ημέρα της ναυμαχίας (στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ.) Το γένος του ποιητή δεν ήταν επιφανές, όπως των άλλων τραγικών. Γονείς του φέρονται ο Μνήσαρχος και η Κλειτώ και έζησε τα νιάτα του σε εποχή ακμάζουσα, το χρυσό αιώνα του Περικλέους, αλλά γέρασε στα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο ιδιωτικός βίος του ποιητή δεν ήταν ευτυχής. Τη πρώτη του γυναίκα την Χοιρίνη την απέπεμψε για ακολασία. Η δεύτερη η Μελιτώ, υπήρξε πιο ακόλαστη απ τη πρώτη και τον εγκατέλειψε.

Οι γυναίκες την εποχή του Ευρυπίδη (5ος αιώνας π.Χ.) αντιμετωπίζονταν ως ασήμαντες και υποταγμένες στους συζύγους τους νομικά και κοινωνικά. Η ζωή τους ήταν αυστηρά περιορισμένη και παραμένουν σε όλη τους τη ζωή σχεδόν ως ανήλικες κηδεμονευόμενες από άντρες. Γεγονός είναι ότι στην αρχαία ελληνική σκηνή, για την οποία γράφουν άνδρες, στην οποία παίζουν άνδρες και την οποία παρακολουθούν άνδρες κατά συντριπτική πλειοψηφία, η γυναίκα κατέχει δυσανάλογα σπουδαία θέση. Αντίθετα προς αυτή την κοινωνική ανισότητα παρουσιάζονται οι γυναίκες στο αρχαίο Ελληνικό δράμα και κάνουν αυτό που η κοινωνία δεν τους επιτρέπει να πράξουν. Στο τεράστιο έργο του Ευριπίδη η γυναίκα, με τον τύπο της προκλητικά δυναμικής και ανεξάρτητης θηλυκής μορφής, όπως η Φαίδρα, η Εκάβη, η Μήδεια κ.ά. κυριαρχεί.

Είναι γνωστοί 81 τίτλοι έργων (περισσότεροι από 30 βασισμένοι σε γυναικεία ονόματα) εκ των οποίων έχουν διασωθεί ολόκληρα 19. Αν και η συγγραφική σταδιοδρομία του Ευριπίδη υπήρξε έντονη, εντούτοις επειδή προξένησε πολύ θόρυβο για την εποχή του, δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στο κοινό.

Ο Ευριπίδης το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το πέρασε στην Αθήνα αλλά τα τελευταία χρόνια, τα έζησε στη Μακεδονία, προσκεκλημένος στην βασιλική αυλή της Πέλλας από τον ίδιο τον φιλόμουσο Βασιλιά Αρχέλαο που συνήθιζε να συγκεντρώνει μεγάλους καλλιτέχνες και να στηρίζει τη δραστηριότητά τους. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, ο Ευριπίδης τάφηκε στην αρχαία Μακεδονική πόλη της Αρέθουσας. Η πόλη, της οποίας η ακριβής τοποθεσία δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, τοποθετείται ανάμεσα στα σημερινά χωριά Ρεντίνα και Σταυρός Θεσσαλονίκης.

Επίγραμμα χαραγμένο στον τάφο του Ευριπίδη στην Αρεθούσα {Ανθολογία, Ελληνικά 7,51}:
"Οὔ σε κυνῶν γένος εἷλ', Εὐριπίδη, οὐδὲ γυναικὸς οἶστρος, τὸν σκοτίης Κύπριδος ἀλλότριον, ἀλλ' Ἀίδης καὶ γῆρας· ὑπαὶ Μακέτῃ δ' Ἀρεθούσῃ κεῖσαι ἑταιρείῃ τίμιος Ἀρχέλεω. σὸν δ' οὐ τοῦτον ἐγὼ τίθεμαι τάφον, ἀλλὰ τὰ Βάκχου βήματα καὶ σκηνὰς ἐμβάδι πειθομένας."

Eπίγραμμα (υπό Θουκυδίδη) χαραγμένο στο κενοτάφιο του Ευριπίδη κενοτάφιο στην άγουσα προς Πειραιά οδό {Παυς.1,2,2}:
"μνῆμα μὲν Ἑλλὰς ἅπασ' Εὐριπίδου, ὀστέα δ' ἴσχει
γῆ Μακεδών, ᾗπερ δέξατο τέρμα βίου,.
πατρὶς δ' Ἑλλάδος Ἑλλὰς Ἀθῆναι, πλεῖστα δὲ Μούσαις
τέρψας ἐκ πολλῶν καὶ τὸν ἔπαινον ἔχει"

credits

released May 26, 2021

- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

*
«οἴμοι· τί δ’ οἴμοι; θνητά τοι πεπόνθαμεν»
(«Αλίμονο! Τι αλίμονο; Πάθαμε ότι οι θνητοί»)
Alas! What alas? We suffered as mortals

στίχος από την τραγωδία του Ευρυπίδη "Βελλεροφών"
(σώζονται μόνο ενενήντα στίχοι)

Όπου ο Βελλεροφών έχει χάσει τη σύζυγο και το παιδί του και ζει σε μια χέρσα γη με τον πατέρα του Γλαύκο και τον Πήγασο, το φτερωτό άλογό. Απογοητευμένος από την κατάστασή του, άρχισε να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν θεοί και αποφασίζει να φθάσει τον Όλυμπο πετώντας με τον Πήγασο. Όμως, το άλογο πέφτει με τον αναβάτη του και ο Βελλεροφών, αφού μετανιώνει για την απιστία του, πεθαίνει.

Click removal, normalization and some EQ mastering applied to each track carefully in order to preserve the almost 90-year old production and the passing of time over the VHS tapes.

This pre-1953 Japanese film, directed by a person who died more than 38 years ago, is now in the public domain. 1tracktape does not treat this audio material as its own. All additional work done is dedicated to the public domain.The film is in Public Domain.

Presented on the May's Flower Moon (also Supermoon).

license

tags

about

🌑 1tracktape 🌑

Escape Boredom
🌑
obscure music artefacts to decorate time
🌑

Archivist / Curator: Dimitris Tsironis
(melophobia)

◯ new moon:
new single releases by contemporary experimental artists
🔵 blue series: Greek creations from past & present
🔴 retroflex:
lost & found,
reissues & retrospectives
🉑 that sounds greek to me:
thematic international compilations

| microcosm |
linktr.ee/1tracktape
... more

contact / help

Contact 🌑 1tracktape 🌑

Streaming and
Download help

Shipping and returns

Redeem code

Report this album or account

If you like 🌑 1tracktape 🌑, you may also like: